Kroz plavsko naselje Brezojevice prolazi Vrhunska biciklistička staza 3 (Čarobni istok) kao i lokalne rute PL05 i AN07, a i biciklisti iz Berana često prolaze ovuda na svojim turama koje vode prema Plavu i Gusinju. Zadnjih godina je i sve više turista koji pedalaju ovim lijepim krajevima. A baš tu u Brezojevicama nalazi se jedan skriveni dragulj koji čeka da bude otkriven. Zato zastanite jer vrijedi!

Odmah pored magistrale, na samo 3km od centra Plava, nalazi se Botanička bašta Velemun, jedina u ovom dijelu Crne Gore, nastala kao plod dugogodišnjeg rada plavskog profesora, botaničara i planinara Milutina Praščevića. Bašta je počela da se formira 1993. godine tako da se danas na površini od 520 m2 nalazi preko 350 biljaka pretežno sa područja Prokletija i okolnih planina, a posebna pažnja posvećena je endemičnim i zaštićenim biljnim vrstama. Tu se mogu naći i neke nedavno otkrivene vrste kao što je virak vincekov ili vilina rosa, (Alhhemilla vinceki) koja je ime dobila po Danijelu Vinceku, vlasniku čuvene botaničke bašte u Dulovinama kod Kolašina, koja je bila uzor i inspiracija za stvaranje Mićovog Velemuna.

Planina Visitor u čijem podnožju se nalaze Brezojevice prepuna je velemuna (Gentiana kochiana), krupnog cvijeta tamnoplave i ponekad ljubičaste boje, po kome je dobila ime ova jedinstvena botanička bašta smještena na 920 metara nadmorske visine.

Ovaj veliki zaljubljenik u Prokletije, ostavio je čak i fudbal kojim se dugo bavio da bi se u potpunosti posvetio istraživanju flore Prokletija. Stigao je i do najviših vrhova na kojima je pronašao biljke koje tek treba da se naučno obrade. Kaže da su prokletijske biljke neobično lijepe, jer samo tako uspijevaju da u kratkom roku privuku pčele ili ptice i opstanu u surovim uslovima ove planine na kojoj snijeg može da padne od oktobra do maja, a temperatura zimi da se spusti i na – 40ºC.

Svaka biljka u Velemunu ima posebnu priču i za svaku njen vlasnik pamti kada ju je donio. Po ljepoti i biološkoj vrijednosti pored velemuna ističu se Prokletijska vučica (Wulfenia blecicii), Pančićeva omorika (Picea omorica) – gost bašte,  Petoprsta crnogorska (Potentilla montenegrina), Ljubičica Nikolina (Viola orphanidis subsp. Nikolai), Lincura žuta (Gentiana lutea), Runolist sniježni (Leontopodium nivale), Mečja lijeska (Corylus colurna), Penterov jedič (Aconitum penteri), Planinski stolisnik (Achillea abratonoides) i mnoge druge.

Sa ovog mjesta planinari mogu da krenu – stazom koju je baš Mićo trasirao i markirao – ka Visitoru, strmoj planini, prekrivenoj šumom, čiji se najviši vrh – Plana (2211m) ogleda u vodama Plavskog jezera dok biciklisti mogu, prateći rutu PL05, stići na sjeveroistočnu stranu planine gdje se na 1642 metara nadmorske visine, nalazi Visitorsko jezero. Ovo malo ledničko jezero, poznatije kao gorsko oko Visitora, okruženo je visokim četinarskim stablima koja se ogledaju u njegovoj vodi dajući joj posebnu tamno zelenu boju. Zimi se ovo jezero zaledi, a ljeti se u njemu možete i kupati, jer temperatura vode dostigne i 18ºC. Posebnu draž jezeru daje malo poluostrvo obraslo travom. To je nekada bilo ploveće ostrvo koje se vremenom povezalo sa obalom oborenim borovim stablima. Prema jednoj legendi ostrvo je nastalo veoma davno, od splava koji su sagradili Tračani dok su kraj jezera čuvali stoku. Da bi je preko noći zaštitili od vukova i drugih divljih zvijeri, odlazili su na splav na kom su tokom noći čuvali stoku ploveći daleko od obale.

Na kraju treba reći ono najvažnije: Milutin Praščević je dobar čovjek, druželjubiv i otvorenog srca prema svima koji stignu pred kapije bašte i njegovog doma. Mnogi namjernici su ovdje noćili, kampovali i bili kao najrođeniji ugošćeni.

Zato svratite jer iako vas možda ne zanima pretjerano botanika, jedinstven je doživljaj slušati Mića sa koliko ljubavi i predanosti priča o svojoj bašti i svojim biljkama. Nastavićete da pedalate oplemenjeni, punog srca tamo gdje ste naumili.